حضور بانوان در استادیوم:آری .. اما….

سایت خبری تحلیلی صدای استان:

موافقان این موضوع تاکید دارند که همانطور که بانوان مسابقات والیبال و بسکتبال را در سالن تماشا میکنند می توانند به استادیوم رفته و فوتبال را هم تماشا کنند از طرفی حضور بانوان، مردان را به رعایت مسائل اخلاقی ملزم می‌کند

« صدای استان » – حسین مرادی؛ نخستین تلاش زنان برای ورود به ورزشگاه آزادی در دوران پس از انقلاب، در سال ١٣٨٣ و پیش از بازی دوستانه تیم های ملی ایران و آلمان رقم خورد. در این ۱۸ سال گذشته، اگرچه گاهی چند دختربا گریم پسرانه و بصورت قاچاقی موفق شده اند وارد برخی ورزشگاه های کشور شوند یا حتی در جریان دیدار تیم های ملی ایران و بحرین در مقدماتی جام جهانی ٢٠٠۶ که در آخرین روزهای ریاست جمهوری محمد خاتمی برگزار شد، عده ای ازبانوان  ایرانی به لطف حضورشخص رئیس جمهور در ورزشگاه، رسما وارد استادیوم آزادی شدند، اما مساله حضور بانوان در ورزشگاه‌ها امروز به یکی ازپر چالش ترین  مسائل مطروحه در حوزه ورزش تبدیل شده است  به طوریکه فیفا  تهدید کرده در صورت عدم اجازه ورود زنان به استادیوم ها احتمال تعلیق فوتبال ایران در بازیهای مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۰ وجود دارد.

در حالی دولت ها با گرایش های مختلف سیاسی گاها حتی دستور ورود با نوان به استادیوها را هم صادر کرده اند به طوری  که در چهارم اردیبهشت ماه ١٣٨۵، محمود احمدی نژاد نامه ای به محمد علی آبادی – رییس وقت سازمان تربیت بدنی – نوشت و از وی خواست با برنامه ریزی صحیح، درهای ورزشگاه ها را به روی زنان جامعه ایران باز کند.  اما مخالفت های برخی مراجع تقلید باعث شد که این موضوع مسکوت بماند. اما دلیل اصلی وموانع اصلی ورود بانوان به ورزشگاهای فوتبال چیست؟

از سه دیدگاه این موضوع مورد توجه قرار گرفته است:

۱-دیدگاه جامعه شناسانه: از نظر معتقدان به این دیدگاه، اگر محیطی ناامن باشد، مناسب خردسالان و بانوان نیست. که البته این مسئله تنها یک هشدار است نا مانع.
۲-دیدگاه روانشناسانه: این دیدگاه معتقد است که فضای مردان و زنان را باید از هم تفکیک کرد. اما نه با هر ابزاری و تنها با ابزار مختص به خودش.
۳-. دیدگاه شرعی: که همیشه در تلاش برای قوام بنیان خانواده است اما مسئله‌اش با حضور بانوان در استادیوم‌ها، خشونت آمیز بودن محیط، مسائل غیر اخلاقی و رویت بدن‌های بازیکنان مرد توسط خانم‌ها حتی بدون ظن است.( مبنای فقی مورد استناد در این دیدگاه  ایجاد مفسده اخلاقی است تحت عنوان اختلاط زن و مرد که موجب فساد اخلاقی و روابط نامشروع شود یا زمینه‌های گناه، فساد و فحشا را فراهم کند. اما تعیین مصداق این اختلاط بسیار دشوار است. این به طور کلی روشن است که زن و مرد نباید با یکدیگر روابط خلاف شرع داشته باشند اما مصادیق اختلاط‌هایی که زمینه این گناه را فراهم می‌کند، محل بحث است.)

موافقان این موضوع تاکید دارند که همانطور که بانوان مسابقات والیبال و بسکتبال را در سالن تماشا میکنند می توانند به استادیوم رفته و فوتبال را هم تماشا کنند از طرفی حضور بانوان، مردان را به رعایت مسائل اخلاقی ملزم می‌کند و این احساس ناامنی که مسئولان به عنوان مانعی برای حضور بانوان در استادیوم‌ها از آن نام می‌برند به این دلیل است  که تا به حال هیچ یک از مسئولان مجوز آزادسازی ورود بانوان به استادیوم‌ها را نداشته‌اند .اما مخالفان  که معمولا مساله شرعی را بیشتر مورد تاکید قرار می دهند. با بررسی اجمالی به نظر میرسداین مساله بیشتر  با ملاحظات عرفی و نه صرفا  با دلایل شرعی، حل نشده باقی مانده است.

و به نظر نگارنده خارج از جنجال ها و تنش های تئوری توجه به موارد ذیل می بایست در توجه  به این  موضوع مورد  مداقه قرار گیرد:

• در کنارخواسته به حق بانوان برای فراهم بودن شرایط حضور در استادیوم های فوتبال ،اجبار جهانی و تبعات ناشی از تعلیق احتمالی ، تهیه و تدوین دستور العمل ها و امکانات  برای حضور بانوان در استادیوم ها را  اجتناب نا پذیر کرده است.
• تجربه نشان داده که فرهنگ غالب خانواده های ایرانی با جوی موجود برای نشان دادن اشتیاق بانوان برای حضور در استادیوم ها سنخیت ندارد به طوری که مسابقات مخصوص بانوان که منعی برای حضور ندارد نیز چندان مورد استقبال قرار نمیگیرد. بنابراین تنها مشکل بانوان عدم حضور در استادیوم فوتبال نیست که رفع آن کشور برای آنها گلستان شود.
• مهمترین نکته در این میان قبل از هر گونه بحث و جدال و سفسطه و ذکر مرثیه در رد موضوع و یا برشمردن محسنات ،آنست که شرایط فیزیکی و امکانات ورزشگاهای ما برای حضور بانوان باید فراهم شود.

در حال حاضر برای حضور در بازیهای مهم که معمولا چنین بازیهای مورد علاقه بانوان نیز هست آقایان برای تهیه بلیط و شانس حضور در استادیم حداقل ۱۰ ساعت قبل پشت درب استادیوم برای تهیه بلیط منتظر می مانند و باز هم بعد از تهیه بلیط چند برابرقیمت بعضا موفق به ورود استادیم نمی شوند.تازه به مراد رسیده ها نیز در استادیوم از حداقل های اولیه نظییر آب آشامیدنی و سرویس های بهداشتی مناسب بی بهره هستند .تازه با  تحمل همه این مشقات خوان هفتم باقی می ماند پایان بازی و خروج از استادیوم، عده ای  از برد ناراحت هسند صندلی ها شکسته و به سر و کله همدیگر و حتی مامورین نیروی انتظامی می زنند و عده هم خوشحالی  خودرا با در و دیوارو صندلی ها تقسیم میکنند. تجربه بازی فینال جام حذفی امسال و سال گذشته و بازی ایران و ژاپن نمونه ای از این موارد است. حال با وجود چنین شرایطی شخص شما حاضرید اجازه بدید همسر و دختر شما برای دیدن مسابقه به استادیوم برود؟

و اینکه عده ای معتقدند کار باید ازیک  جایی شروع شود حاظرهستند  خانواده خود را قربانی شروع این کار کنند و یا اینکه تا قبل  فراهم کردن بستر اولیه حتی خود نیز حاضر به حضور در استادیوم نمی شوند.

بنابراین صرف جنجال برای اجازه ورود بانوان به استادیوم بودن  بدون فراهم کردن بستر و شرایط لازم فقط و فقط بهره برداری سیاسی  و موج سواری بی نتیجه برای حل موضوع بوده و از طرفی  پنهان شدن پشت منع شرعی نیز پاک کردن صورت مساله می باشد.